Kryminał 1999

Pojedynek psychologiczny i intelektualny pomiędzy prowadzącą śledztwo policjantką, Madeline Foster (Maura Tierney) a zafascynowanym słynnym iluzjonistą, psychopatą Harrym Houdinim (Adrien Brody), którego stawką jest życie zakopanej żywcem kobiety. Mimo otrzymania okupu Harry nie zwalnia porwanej żony kolekcjonera sztuki. Udaje się go jednak aresztować, ale mimo to porywacz nie chce wyjawić, gdzie żywcem pogrzebał kobietę. Rozpoczyna się swoista gra przestępcy z policjantką pod presją czasu, zakopanej pod ziemią ofierze zostało bowiem powietrza tylko na 24 godziny.

Aleks jest studentem, żyje skromnie, dorabiając grą na bębnach w nocnym klubie i tęskniąc za ciepłem miłości. Matka wszystkie swe uczucia przelała na starszego syna, odsiadującego wyrok 25 lat. Dziewczyna, w której skrycie się kocha, woli towarzystwo starszego, ale za to dobrze sytuowanego właściciela klubu i gangstera.

Det. Xavier Lombard szuka szwagra swego przyjaciela. Ustala, że mężczyzna był powiązany z szajką uprowadzającą dzieci na zamówienia pedofilów. Lombard chce rozbić grupę przestępczą. Namawia do współpracy prostytutkę Nathalie. Kobieta pomaga mu w dotarciu do organizatora porwań dzieci.

Andrzej Kostynowicz zamieszany przez swoją dziewczynę w działalność przeciwko Polsce Ludowej ucieka z kraju jeszcze przed stanem wojennym. We Francji zaciąga się do Legii Cudzoziemskiej. Wkrótce w nagrodę za swoją służbę otrzymuje obywatelstwo. Szybko zostaje zawodowym zabójcą działającym w imieniu agend rządowych. Z jego ręki giną wrogowie Republiki. Zupełnie nieznany opinii publicznej jest zarazem ceniony na całym świecie. Poznajemy go u szczytu sławy, gdy dokonuje egzekucji na parze najbardziej poszukiwanych terrorystów. Pewnego zimowego dnia 1999 roku Kostynowicz dowiaduje się, że jest ciężko chory, być może nawet śmiertelnie. W poczuciu osamotnienia postanawia jechać do Polski. Żywi też pewne, może trochę naiwne nadzieje, że ten powrót po latach pozwoli mu wyjaśnić niektóre sprawy sprzed lat. Postanawia między innymi odnaleźć swoją dawną miłość – Annę.

Lata dziewięćdziesiąte w wielkiej amerykańskiej metropolii. Policja nie może sobie poradzić z nasilającą się przestępczością. Wszechpotężne organizacje przestępcze paraliżują życie miasta. Na czele największej z nich stoi człowiek nazywany "Bogiem". Wszelkie próby wyeliminowania go kończą się niepowodzeniem. Wtedy do akcji wkracza młody policjant - detektyw Cole, który podejmuje się wniknięcia w strukturę gangu "Boga". Gdy udaje mu się znaleźć w jego najbliższym otoczeniu, zaczyna tracić kontakt ze swoim dawnym światem. Przełożeni Cole'a zaczynają podejrzewać, że zamierza on przejść na drugą stronę...

Inchon. Detektywi z wydziału zabójstw, bezwzględny Woo oraz Kim, od kilku miesięcy bezskutecznie próbują złapać groźnego zabójcę, Sungmin Changa. Pewnego dnia ścigany przez nich diler narkotykowy doprowadza obu policjantów do Juyon, dziewczyny jednego z podejrzanych.

Dla nowego komisarza Saint-Malo, mordercą i gwałcicielem 10-letniej dziewczynki jest René (Jacques Gamblin), jej nauczyciel rysunku. Ten, przygnębiony i niepełnosprawny po ataku, stracił inspirację. Jego ekstrawertyczna żona Vivianne (Sandrine Bonnaire) zostaje chwilowo uwiedziona przez Desmota (Antoine de Caunes), przeciętnego, znanego intelektualistę z towarzystwa. Małżonkowie zapraszają Desmota na pijacką kolację. René odwozi Desmota do domu. Ten ostatni zostaje znaleziony martwy w skałach w pobliżu jego domu...

Luc i Alice zabijają kolegę ze szkoły - Saïda. Postanawiają zakopać jego ciało w lesie. Nie wiedzą jednak, że mieszka tam pustelnik, który widzi całą sytuację. Wracając, para trafia do chatki tajemniczego człowieka. Mężczyzna łapie ich i zaczyna więzić. Okazuje się, że ma zamiar ich zjeść.

Detektyw John Prudhomme zostaje przydzielony do sprawy brutalnego morderstwa, którego ofierze odcięto i zabrano rękę. Idąc za wskazówkami pozostawionymi przez zabójcę, John odkrywa kolejne ofiary i to, że szaleniec próbuje zrekonstruować ciało Chrystusa.

Wszyscy wiemy, że dzieci potrafią być słodkie, urocze i niewinne, niczym małe aniołki. A jeśli są równie inteligentne, co urocze? A jeśli mówią sobie tylko znanym językiem, którego my dorośli nie jesteśmy w stanie zrozumieć? Kto wie, może gaworząc przekazują sobie informacje, które mogłyby się przydać i nam?