Dokumentalny 2014

Wyspa Dębów u wybrzeży Nowej Szkocji od wielu lat przyciąga poszukiwaczy skarbów, ponieważ znajduje się tam tajemniczy i niezwykle głęboki szyb. Kto go zbudował i co dokładnie zostało tam ukryte? Dokument przedstawia najnowsze badania próbujące rozwikłać sekret tego niezwykłego miejsca.

Ciągły pośpiech, korki, hałas, korporacyjny pęd. Dziś luksusem jest cisza i spokój. A to można znaleźć tylko z daleka od miasta.

Ta nominowana do Oscara prawdziwa historia opowiada o strażnikach, którzy ryzykowali życie, aby ocalić najcenniejszy park narodowy Afryki i zagrożone wyginięciem goryle.

Ma na imię Jula. Mieszka w putinowskiej Rosji. Za dom służy jej największe wysypisko śmieci w Europie. Oto poruszająca historia jej życia. Dziesięcioletnia Jula ma tylko jedno marzenie – żyć normalnie. Film towarzyszy Juli przez 14 kolejnych lat jej dorastania na Swałce, składowisku odpadów oddalonym o 18 km od putinowskiego Kremla. Nadejdą lepsze czasy to historia Juli – dramatyczna opowieść o dojrzewaniu do tego, by wziąć los w swoje ręce. Oto uniwersalna historia o nadziei, odwadze i życiu nakręcona metodą cinéma-vérité, która niezwykle angażuje widza i poraża go swoją bezpośredniością i szczerością.

Cukier jest najczęściej spożywaną substancją. Jak to się stało, że zdominował naszą dietę i kulturę? Jakie są tego skutki dla naszych umysłów i ciał? "Cały ten cukier" to film, który właśnie o tym mówi. Damon Gameau przeprowadził niezwykły eksperyment, żeby pokazać, w jaki sposób obecna w tytule substancja wpływa na człowieka. Reżyser jadł tylko jedzenie określane jako "zdrowe", a jednak zawierało ono duże ilości cukru. Film jest jednocześnie zabawny i pouczający, mówi o problemach przemysłu cukrowniczego, a także o tym, na których półkach w supermarketach znajdziecie niebezpieczne produkty. "Cały ten cukier" zmieni na zawsze wasz sposób myślenia o "zdrowym" jedzeniu, a także wyjaśni, skąd wzięły się nasze obecne przyzwyczajenia kulinarne i co możemy zrobić, żeby je zmienić.

Badjao to społeczność nomadów morza, ludzi-ryb, zamieszkujących tereny między Filipinami, Borneo i Indonezją. Przez wieki żyli jak ryby, większość życia spędzając w wodzie. Dzieci Badjao uczą się szybciej pływać niż chodzić, a dorośli doprowadzili do perfekcji trudną sztukę free-divingu. Potrafią chodzić i polować na dnie oceanu, wstrzymując oddech przez wiele minut. Ich oczy są przystosowane do ostrego widzenia pod wodą. W zderzeniu z nowoczesną cywilizacją ich życie zmienia się gwałtownie. Nieposiadający żadnych dokumentów nomadzi traktowani są często jak nielegalni imigranci. Wysepki, na których od setek lat mieszkali (i czerpali wodę pitną), sprzedawane są pod zamknięte luksusowe kurorty. Badjao nie mają tam wstępu. Wypierani do skupionych wokół miast slumsów, nieuchronnie tracą swoje umiejętności. 10-letni Sari podejmuje naukę u swojego wujka Alexana, ostatniego nurka głębinowego na wyspie Mabul. Alexan postanawia przekazać swój warsztat Sariemu, ponieważ nie może pogodzić się z myślą, że pod wpływem zachodniej cywilizacji świat jego przodków znika. Uczy go nie tylko niebezpiecznej sztuki nurkowania przy użyciu rurki i sprężarki powietrza, ale również odkrywa przed nim magiczne legendy i zwyczaje Badjao.

"Niedźwiedzie" to stworzona przez Disneynature fantastyczna, zapierająca dech w piersiach opowieść. Przedstawia rok z życia prawdziwej niedźwiedziej rodziny. Poznajemy Sky, matkę, która uczy dwójkę swoich podatnych na wpływy młodych, jak radzić sobie w życiu. Początek podróży bohaterów przez majestatyczną Alaskę zbiega się z końcem zimy. Wybudzona ze snu zimowego rodzina musi zmierzyć się z przenikliwym zimnem i zarówno ekscytującym, jak i niebezpiecznym światem. Niesamowite ujęcia sprawią, że każdy widz przeżyje niemalże te same emocje, co sami bohaterowie. Niedźwiedzia rodzina będzie uczyć się żyć pełnią życia w jednym z ostatnich tak wielkich dzikich obszarów na świecie.

Piotr Łazarkiewicz żył szybko, zachłannie, jakby podświadomie czuł, że ma mało czasu. Ktoś napisał: "umarł w biegu". Jego czas był zawsze wypełniony po brzegi, a jednocześnie ci, którzy go znali często podkreślają, że – obcując z nim - mieli poczucie, że zawsze miał dla nich czas. To film opowiedziany z perspektywy jego odejścia, ale nie panegiryk. Piotr był zwyczajny, skromny, nieśmiały, bliski i prawdziwy. Zawsze w skórzanych spodniach, z papierosem w ustach, z długimi włosami, jąkający się, z lekko ironicznym dystansem.